дневник заведен 20-08-2008
постоянные читатели [31]
Agamemnon, Amaru, Azi Dahaka, blueskyup, DAVID MELIKYAN, Ewige, Gork, Madison, Mechanical Priest, MusicAniMato, NavRe, NekoTheSpook, october trees, paws, Philip Rhayader, Pulka, Roderick Usher, RosesSpring, Scream Sam, Seele, Valoo, Witchking, ZeppLondon, zviozdniy, Алиса в стране чудес, Демон этого города, Император Фридрихъ, Каприз, Молот Торы, Осень, Так_получилось
Agamemnon, Amaru, Azi Dahaka, blueskyup, DAVID MELIKYAN, Ewige, Gork, Madison, Mechanical Priest, MusicAniMato, NavRe, NekoTheSpook, october trees, paws, Philip Rhayader, Pulka, Roderick Usher, RosesSpring, Scream Sam, Seele, Valoo, Witchking, ZeppLondon, zviozdniy, Алиса в стране чудес, Демон этого города, Император Фридрихъ, Каприз, Молот Торы, Осень, Так_получилось
цитатник:
- • лента
дневник:
- • список
- • календарь записей
- • группы записей
- • rss
хочухи:
- • группы хочух
- • rss
интересы [39]
психология, музыка, MySQL, php, магия, рок, живопись, буддизм, гитара, манга, Сальвадор Дали, философия, Сатанизм, классика, Готика, Бах, анимэ, Эрих Мария Ремарк, xml, флейта, кантри, язычество, Метал, Шопен, оккультизм, Габриель Гарсия Маркес, фолк, вампиризм, Джазз, Фридрих Ницше, Индуизм, Ajax, Сомерсет Моем, синематограф (с), Эл Греко, фолклер, кабала, старые боги, сиски
психология, музыка, MySQL, php, магия, рок, живопись, буддизм, гитара, манга, Сальвадор Дали, философия, Сатанизм, классика, Готика, Бах, анимэ, Эрих Мария Ремарк, xml, флейта, кантри, язычество, Метал, Шопен, оккультизм, Габриель Гарсия Маркес, фолк, вампиризм, Джазз, Фридрих Ницше, Индуизм, Ajax, Сомерсет Моем, синематограф (с), Эл Греко, фолклер, кабала, старые боги, сиски
27-08-2009 08:08 Сирена
Սիրենա
«Ես կսիրեմ քեզ հավերժ...»
Պատուհանիդ կապույտ շղարշը, քամուց տատանվելով, խաղում է կապույտ լուսնի մեռյալ ճառագայթների հետ: Բայց դու դա չես տեսնում: Քո աչքերի առաջ նրա պատկերն է՝ մերկ նստած խութերի վրա: Նա կանչում է քեզ: Նա վաղուց է սպասում՝ մերկ մարմինն ու հոգին ծովի ցայտերի վրա:
Քո քայլերը քնիդ պես թեթև են, ու հատակի տախտակները չեն ճռնչում ոտքերիդ թաթերի տակ:
Բոլորը գիտեն, որ դու երբեք նույնը չես լինի: Այն օրը, երբ դու ծովը տեսար, հասկացար՝ երբեք նույնը չես լինի:
Նա կսպասի քեզ հավերժ:
Շղարշը դիպչում է դեմքիդ՝ թեթև, ասես պարելով, շղարշի միջից նրա ձեռքը շոյում է այտդ, ու ծովային քամու դառնաղի շունչը կանչում է քեզ:
Դու խճճվում ես շղարշի մեջ. ոչ, դա նա է քեզ գրկել: Դու նետվում ես առաջ, բայց գրկում ոչ թե ճկուն, ծովի ցայտերից թաց մարմինը, այլ քամին, որը տանում է քեզ, կանչում նրա ձայնով.
«Ես կսիրեմ քեզ հավերժ...»
Դու օրորվում ես, ասես նավի վրա լինես, որը սահում է փոթորկալի ծովի վրայով: Ամեն անգամ, երբ դու քիչ է մնում ընկնես, նա իր փափուկ ձեռքերով հրում է քեզ ու ծիծաղում քարոտ ափին զարկվող ալիքների ձայնով:
Քո կողքով անցնում են քաղաքի լույսերը, բայց ի՞նչ են նրանք՝ մեռյալ լուսնի հետ համեմատած:
Ու նրա երգը գլորվում է քամու ուսին, շշնջալով քեզ.
«Ես կսիրեմ քեզ հավերժ...»
Արդեն ետևում ես թողել քաղաքը, քո քայլերը քնիդ պես թեթև են, ու կառամատույցի տախտակները չեն ճռնչում ոտքերիդ թաթերի տակ: Դու հասել ես կառամատույցի եզրին, ու դառնաղի ցայտերը թրջում են մազերդ: Նա իր ձեռքերն է պարզում քեզ լուսնի լույսից, ու շուրթերը ձգվում են դեպի քո դեմքը: Անհրաժեշտ է միայն ձգվել առաջ...
Դու գրկում ես նրան, ու դուք համբուրվում եք: Համբույրն անկում է, ու տախտակը սահում է ոտքիդ տակից:
Քեզ ողողում է նրա համբույրի դառը ծովը, կլանում ու տանում: Դառը՝ ինչպես արցունքները: Դու մի պահ խեղդվում ես, հետո զգում ես, որ էլ չես վախենում, ու աչքերդ փակվում են: Խավարը կլանում է քեզ, ու հիմա դու նրանն ես: Քո հանգչող գիտակցությանն է հասնում նրա ձայնը.
«Ես կսիրեմ քեզ հավերժ...»
Слушаю: Сплин - Выхода Нет
Агрегатное состояние Walking up the hill tonight...
«Ես կսիրեմ քեզ հավերժ...»
Պատուհանիդ կապույտ շղարշը, քամուց տատանվելով, խաղում է կապույտ լուսնի մեռյալ ճառագայթների հետ: Բայց դու դա չես տեսնում: Քո աչքերի առաջ նրա պատկերն է՝ մերկ նստած խութերի վրա: Նա կանչում է քեզ: Նա վաղուց է սպասում՝ մերկ մարմինն ու հոգին ծովի ցայտերի վրա:
Քո քայլերը քնիդ պես թեթև են, ու հատակի տախտակները չեն ճռնչում ոտքերիդ թաթերի տակ:
Բոլորը գիտեն, որ դու երբեք նույնը չես լինի: Այն օրը, երբ դու ծովը տեսար, հասկացար՝ երբեք նույնը չես լինի:
Նա կսպասի քեզ հավերժ:
Շղարշը դիպչում է դեմքիդ՝ թեթև, ասես պարելով, շղարշի միջից նրա ձեռքը շոյում է այտդ, ու ծովային քամու դառնաղի շունչը կանչում է քեզ:
Դու խճճվում ես շղարշի մեջ. ոչ, դա նա է քեզ գրկել: Դու նետվում ես առաջ, բայց գրկում ոչ թե ճկուն, ծովի ցայտերից թաց մարմինը, այլ քամին, որը տանում է քեզ, կանչում նրա ձայնով.
«Ես կսիրեմ քեզ հավերժ...»
Դու օրորվում ես, ասես նավի վրա լինես, որը սահում է փոթորկալի ծովի վրայով: Ամեն անգամ, երբ դու քիչ է մնում ընկնես, նա իր փափուկ ձեռքերով հրում է քեզ ու ծիծաղում քարոտ ափին զարկվող ալիքների ձայնով:
Քո կողքով անցնում են քաղաքի լույսերը, բայց ի՞նչ են նրանք՝ մեռյալ լուսնի հետ համեմատած:
Ու նրա երգը գլորվում է քամու ուսին, շշնջալով քեզ.
«Ես կսիրեմ քեզ հավերժ...»
Արդեն ետևում ես թողել քաղաքը, քո քայլերը քնիդ պես թեթև են, ու կառամատույցի տախտակները չեն ճռնչում ոտքերիդ թաթերի տակ: Դու հասել ես կառամատույցի եզրին, ու դառնաղի ցայտերը թրջում են մազերդ: Նա իր ձեռքերն է պարզում քեզ լուսնի լույսից, ու շուրթերը ձգվում են դեպի քո դեմքը: Անհրաժեշտ է միայն ձգվել առաջ...
Դու գրկում ես նրան, ու դուք համբուրվում եք: Համբույրն անկում է, ու տախտակը սահում է ոտքիդ տակից:
Քեզ ողողում է նրա համբույրի դառը ծովը, կլանում ու տանում: Դառը՝ ինչպես արցունքները: Դու մի պահ խեղդվում ես, հետո զգում ես, որ էլ չես վախենում, ու աչքերդ փակվում են: Խավարը կլանում է քեզ, ու հիմա դու նրանն ես: Քո հանգչող գիտակցությանն է հասնում նրա ձայնը.
«Ես կսիրեմ քեզ հավերժ...»
Слушаю: Сплин - Выхода Нет
Агрегатное состояние Walking up the hill tonight...
Комментарии:
еще было бы понятно что написано... =)))))
Завтра переведу)))
[скрытый комментарий]
29-09-2009 15:09
Լավն էր:
NavRe без комментариев)))
Сел и заплакал от отчаянья....
[Print]
ZeppLondon