Перачытала раман, гэтым разам на англійскай (трэба давучыць французскую, у рэшце рэшт! і прачытаць у арыгінале). Здаецца, апошнім разам я яго перачытвала, калі вучылася ва ўніверы. То бок гадоў 10 таму :')
А першы раз чытала ў 15, пасля таго, як паглядзела фільм па мюзіклу Ўэбера. Не здолела тады ў Мінску знайсці папяровую версію, і чытала з вордаўскага файла (ён дагэтуль недзе мусіць ляжаць).
Канешне, уражанні розняцца ў 15 і 31 (дый агульны сюжэт я памятала добра - мусіць, таму што шмат разоў перачытвала раней), але адное застаецца нязменным: вельмі хочацца шчасця Эрыку х.х "Бедны, няшчасны Эрык!" (с)
Аднак складана гэта зрабіць, з улікам усіх уступных даных... Але ж хочацца паспрабаваць, яшчэ раз
І даць Эрыку магчымасць "пажыць як самы звычайны чалавек".
Яшчэ адна са складанасцяў - гэта мова эпохі, усё ж мова канцу 19 - пачатку 20 стагоддзя моцна адрозніваецца ад сучаснай. Ці то пачытаць каго (Ажэшку, напрыклад) таго перыяду, каб ухапіць стыль, ці то пачаць пісаць і накідаць сюжэт. Трэба падумаць. І пісаць.